ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΟΚΟΚΚΟΥ Β

Μαρίζα Τσολιά

Καθηγήτρια Παιδιατρικής – Λοιμωξιολογίας

Διευθύντρια Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ

1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η διεισδυτική μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος αποτελεί το συχνότερο λοιμώδες αίτιο θανάτου σε προηγουμένως υγιή παιδιά και εφήβους στις ανεπτυγμένες χώρες. Η θνητότητα της νόσου έχει υπολογιστεί σε 10% -15% περίπου ενώ σημαντικό ποσοστό των ασθενών (10%-20%) εμφανίζουν χρόνιες επιπλοκές. Η νόσος είναι συχνότερη στα μικρής ηλικίας παιδιά (< 5 ετών) και ιδιαίτερα στα βρέφη ενώ μια δεύτερη χαμηλότερη αιχμή εκδηλώνεται στην εφηβεία. Είναι γνωστό ότι τα βρέφη και μικρά παιδιά αποικίζονται στο ρινοφάρυγγα από τον πνευμονιόκοκκο και τον Haemophilusinfluenzaeb συχνότερα σε σύγκριση με τους εφήβους. Αντίθετα, οι έφηβοι και νέοι ενήλικοι αποικίζονται συχνότερα στο ρινοφάρυγγα από τη Neisseriameningitidis και μπορούν να μεταδώσουν τη λοίμωξη στα μικρής ηλικίας παιδιά που είναι πιο ευάλωτα στο μικροοργανισμό αυτό.

2.ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΟΚΟΚΚΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος στην χώρα μας έχει χαμηλή ετήσια επίπτωση και βαίνει συνεχώς μειούμενη τα τελευταία χρόνια, όπως και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, για λόγους που δεν είναι σαφείς.Σύμφωνα με τα δεδομένα του Κέντρου Αναφοράς Μηνιγγίτιδας της Εθνικής Σχολή Δημόσιας Υγείας,ηεπίπτωση της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου υπολογίσθηκε για το 2016 σε 0,38 περιπτώσεις /100.000(μέχρι την 50η εβδομάδα του έτους) και κατά κύριο λόγο οφείλεται στην οροομάδα Β (0,26/100.000). Τα τελευταία 5 χρόνια η ετήσια επίπτωση κυμαίνεται από 0,38 έως 0,61/100.000 πληθυσμού και είναι συγκρίσιμη ή λίγο χαμηλότερη από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η νόσος είναι συχνότερη στα μικρής ηλικίας παιδιά (< 5 ετών) και έχει τη μέγιστη επίπτωση στον 1οχρόνο της ζωής. Μια χαμηλότερη αιχμή καταγράφεται σε εφήβους ηλικίας 15-19 ετών. Τα τελευταία 5 χρόνια σημειώνονται κατά μέσο όρο 5,5 (1- 8) περιπτώσεις ΔΜΝ /έτος σε βρέφη ηλικίας < 1 έτους (μέση επίπτωση 5ετίας 4,95/100.000 καιμέση επίπτωση 5ετίας οροομάδας Β 4,12/100.000). Στα βρέφη 12-23 μηνώνσημειώνονται κατά μ.ο. 3 (2-5) περιπτώσεις /έτος.Τα τελευταία 11 χρόνια σημειώθηκαν συνολικά 10 θάνατοι βρεφών <24 μηνών από ΔΜΝ νόσο (1 θάνατος / έτος ) από τους οποίους οι 5 ήταν αποδεδειγμένα οροομάδας Β (1 θάνατος κάθε 2 χρόνια). Η συνολική θνητότητα της νόσου Απαιτείται συνεχής και ενεργός επιδημιολογική επιτήρηση της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου κυμάινεται τις περισσότερες χρονιές μεταξύ 5% και 10%.

3.ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΪΝΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ 4CMENB(Bexsero, GSK) 

Mετά από ερευνητικές προσπάθειες πολλών ετών έγινε πρόσφατα δυνατή η ανάπτυξη ενός νέου εμβολίου κατά της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου οροομάδας Β. Η οροομάδα αυτή είναι σήμερα η συχνότερη στην χώρα μας αλλά και στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Το νέο αυτό εμβόλιο κατά οροομάδας Β, σε αντίθεση με τα προηγούμενα εμβόλια κατά της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου, δεν είναι συζευγμένο αλλά πρωτεϊνικό. Το εμβόλιο αυτό αναπτύχθηκε με τη νεότερη και καινοτόμο, μεθοδολογία της ανάστροφης γενετικής(reversevaccinology) και όχι με τις κλασσικές μεθόδους με τις οποίες παράγονταν τα εμβόλια στο παρελθόν.Το εμβόλιο 4CMenB(Bexsero, GSK) περιέχει 4 πρωτεΐνες, σημαντικές για την επιβίωση, λειτουργία και λοιμογόνο δράση του μηνιγγιτιδοκόκκου. Το εμβόλιο περιέχει τις πρωτεΐνες fHbp, NadA, NHBA, καθώς και κυστίδια εξωτερικής μεμβράνης μηνιγγιτιδοκόκκου Β που περιέχουν την πρωτεΐνη PorA .

Στις αρχικές κλινικές δοκιμές που διεξήχθησαν έλαβαν μέρος συνολικά σχεδόν 8.800 άτομα από τα οποία τα περισσότερα ήταν βρέφη και νήπια, όμως διεξήχθησαν μελέτες και σε εφήβους και ενηλίκους. Διεξήχθησαν 14 μελέτες από τις οποίες οι 9 ήταν τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές. Οι μελέτες αυτές έδειξαν ότι το εμβόλιο προκαλεί ικανοποιητική ανοσιακή απάντηση με τα σχήματα δόσεων με τα οποία χρησιμοποιήθηκανσε όλες τις ηλικιακές ομάδες στις οποίες δοκιμάστηκε. Εδείχθη επίσης ότι είναι ασφαλές και καλά ανεκτό. Όταν συγχορηγήθηκε με εμβόλια ρουτίνας, παρατηρήθηκε παροδικά υψηλότερος πυρετός σε σύγκριση με τη χορήγηση μόνο του εμβολίου ρουτίνας. Η συχνότητα της αντίδρασης αυτής έφτασε το 67% σε μία μελέτη κατά την ταυτόχρονη χορήγηση με DTaP και PCV7. Ο πυρετός όμως αυτοπεριορίζεται χωρίς άλλες συνέπειες. Σε μια μελέτη διαπιστώθηκε ότι η προληπτική χορήγηση παρακεταμόλης μειώνει τη συχνότητα του πυρετού ενώ δεν επηρεάζει την ανοσογονικότητα του εμβολιασμού. Με βάση τα αποτελέσματα των ερχικών αυτών μελετών το εμβόλιο έλαβε έγκριση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων ( EMA) τον Ιανουάριο του 2013 και από το FDA στις Η.Π.Α. τον Ιανουάριο του 2015.

4.Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ME 4CMenBΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Το εμβόλιο κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο και έχουν συσσωρευθεί αρκετά δεδομένα σχετικά με την ασφάλειά του, καθώς και κάποια δεδομένα για την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού. Μέχρι σήμερα, υπολογίζεται ότι έχουν χορηγηθεί 13.536.848 δόσεις παγκόσμια (GSK) και περίπου 300.000 δόσεις στην Ελλάδα (IMS).

Το εμβόλιο εισήχθη στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών του Ην. Βασιλείου τον Σεπτέμβριο του 2015, της Ιρλανδίας (Οκτ. 2016) και πρόσφατα και της Ιταλίας για καθολικό εμβολιασμό των βρεφών. Στις Η.Π.Α. από το 2015 συστήνεται ο εμβολιασμός των ατόμων ηλικίας ³10 ετών που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου (σύσταση κατηγορίας Α) καθώς και των εφήβων και νέων ενηλίκων 16-23 ετών (κατά προτίμηση 16-18 ετών) που κρίνεται ότι βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν (σύσταση κατηγορίας Β).

Το εμβόλιο χρησιμοποιήθηκε στο Quebec του Καναδά για την αντιμετώπιση της αυξημένης επίπτωσης της νόσου στην περιοχή Saguenay-Lac-Saint-Jean. Συστήθηκε ο εμβολιασμός παιδιών και εφήβων 2μηνών έως 20 ετών που πήγαιναν ή διέμεναν σε σχολείο στην περιοχή. O εμβολιασμός διενεργήθηκε για 7 μήνες (Μάιος 2014 έως Δεκ 2014). Ο πληθυσμός – στόχος ήταν 57.373 άτομα. Από αυτά ποσοστό 82% έλαβε > 1 δόση. Το εμβόλιο 4CMenB χρησιμοποιήθηκε επίσης για τον έλεγχο επιδημικών εξάρσεων μηνιγγιτιδοκκικής νόσου οροομάδας Β σε Κολλέγια των Η.Π.Α.

Δεδομένα ασφάλειας 

Όπως ήδη αναφέρθηκε, στο Ην. Βασίλειο εφαρμόζεται καθολικός εμβολιασμός των βρεφών από τον Σεπτέμβριο του 2015. Η εφαρμογή του εμβολιασμού ήταν εξαιρετικά επιτυχής δεδομένου ότι μέσα στους πρώτους 10 μήνες από την εισαγωγή του επετεύχθη ποσοστό κάλυψης 95% για την 1η δόση και 88% για τη 2η δόση σε βρέφη έως 6 μηνών. Μέχρι σήμερα δεν έχουν αναφερθεί σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες σχετιζόμενες με τον εμβολιασμό στην χώρα αυτή.

Η εφαρμογή του εμβολιασμού στο Quebec του Καναδά έδειξε επίσης ότι το εμβόλιο είναι ασφαλές. Ο πυρετός ήταν η συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια που διαπιστώθηκε κατά την ενεργητική επιτήρηση (απαντήσεις σε διανομή ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου) και ήταν συχνότερος στα βρέφη κάτω των δύο ετών. Πυρετός διαπιστώθηκε σε ποσοστό 9% των εμβολιασμένων την 1η ή 2η ημέρα μετά την 1η δόση και σε 11% μετά τη δεύτερη δόση. Η χορήγηση παρακεταμόλης είχε ως συνέπεια τη μείωση του πυρετού εντός των πρώτων 48 ωρών κατά περίπου 50%. Άλλες ανεπιθύμητες αντιδράσεις που αναφέρθηκαν περιλάμβαναν κακουχία , τοπικές αντιδράσεις, γαστρεντερικές εκδηλώσεις κλπ. Δεν αναφέρθηκε κάποια σοβαρή ανεπιθύμητη ενέργεια. Δύο βρέφη νοσηλεύθηκαν λόγω αλλεργικής αντίδρασης και πυρετικών σπασμών, αντίστοιχα και εξήλθαν μετά από λίγο χωρίς άλλα προβλήματα.

Παρόμοια, καθησυχαστικά ήταν τα ευρήματα ως προς την ασφάλεια από την εφαρμογή του εμβολιασμού σε Κολλέγια των Η.Π.Α.. Το 2013 χρησιμοποιήθηκε ο εμβολιασμός για τον έλεγχο δύο επιδημικών εξάρσεων μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου Β στα Πανεπιστήμιο Princeton,NJ και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (SantaBarbara). Στο Princeton εκδηλώθηκαν 9 κρούσματα από τα οποία το ένα θανατηφόρο, ενώ 2 φοιτητές εμφάνισαν χρόνιες επιπλοκές (κώφωση και γνωσιακές διαταραχές). Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εκδηλώθηκαν 4 κρούσματα από τα οποία ένα άτομο εμφάνισε μόνιμη βλάβη (ακρωτηριασμός). Το 2015 χρησιμοποιήθηκε ο εμβολιασμός για τον έλεγχο και άλλης επιδημίας με 3 κρούσματα στο Πανεπιστήμιο SantaClara. Κατά τη διάρκεια των εξάρσεων αυτών εμβολιάσθηκαν συνολικά περισσότερα από 15.000 άτομα και ελέγχθηκαν οι ανεπιθύμητες ενέργειες με παθητική και ενεργητική επιδημιολογική επιτήρηση. Δύο σοβαρά συμβάματα θεωρήθηκαν ότι σχετίζονται με τον εμβολιασμό. Στην μία περίπτωση εκδηλώθηκε σε εμβολιασμένο άτομο ραβδομυόλυση και στη δεύτερη αλλεργική αντίδραση. Και στις δύο περιπτώσεις τα άτομα ανέρρωσαν χωρίς απώτερες συνέπειες. Κατά τη διάρκεια του εμβολιασμού στα τρία αυτά Πανεπιστήμια η συχνότητα των σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών (που όμως δεν προκάλεσαν χρόνια προβλήματα) υπολογίσθηκε σε 0,13 περιπτώσεις ανά 1000 εμβολιασμούς).

Η επίδραση του εμβολιασμού στην επιδημιολογία της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου Β

Η κυκλοφορία του 4CMenB βασίσθηκε στην ανοσογονικότητα και την ασφάλεια του εμβολίου στις κλινικές μελέτες. Τα πρώτα αποτελέσματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού προήλθαν από το Ην. Βασίλειο όπου εφαρμόζεται καθολικός εμβολιασμός των βρεφών από την ηλικία των 2 μηνών. Η δυνατότητα καθολικής εφαρμογής και επίτευξης υψηλών ποσοστών συμμόρφωσης στον εμβολιασμό (που έφθασε το 95% για την α΄ δόση και το 88% για τη β΄ δόση) μέσα στους πρώτους 10 μήνες), σε συνδυασμό με την επάρκεια του συστήματος επιδημιολογικής επιτήρησης της νόσου στην χώρα αυτή επέτρεψαν την πραγματοποίηση της μελέτης αυτής. Μέσα στους πρώτους 10 μήνες από την έναρξη του προγράμματος, η αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού υπολογίσθηκε σε 82,9% για κάθε τύπου μηνιγγιτιδόκοκκο Β και 94,2% για τα στελέχη έναντι των οποίων παρείχε προστασία το συγκεκριμένο εμβόλιο. Συνολικά, η νόσος μειώθηκε κατά 50%. Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ ενθαρρυντικά για το μέλλον του εμβολιασμού και την προοπτική ελέγχου της νόσου.

Η εφαρμογή του εμβολιασμού με το 4CMenB στο Quebec(στην περιοχή Saguenay-Lac-Saint-Jean)συνοδεύθηκε από δραστική μείωση των περιπτώσεων διεισδυτικής μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου. Κανένας από τους εμβολιασμένους δεν εκδήλωσε νόσο ούτε κανένα από τα παιδιά που είχαν ένδειξη να εμβολιασθούν αλλά δεν εμβολιάσθηκαν. Δύο ανεμβολίαστοι ενήλικες κάτοικοι της περιοχής νόσησαν καθώς και ένα παιδί που είχε επισκεφθεί την περιοχή αυτή μια εβδομάδα νωρίτερα και αφού είχε ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός. Η νόσος μειώθηκε και σε όλες τις άλλες περιοχές του Quebec όπου δεν είχε διενεργηθεί εμβολιασμός, αλλά σποραδικές περιπτώσεις συνέχισαν να εκδηλώνονται. Αν και δεν ήταν δυνατό να υπολογισθεί η αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού γιατί δεν εμφανίσθηκαν κρούσματα ούτε στα ανεμβολίαστα παιδιά, η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε προστασία από τον εμβολιασμό με μείωση του κινδύνου εμφάνισης ΔΜΝ κατά 78% (σχετικός κίνδυνος 0,22 με 95% ΔΑ 0,05-0,92 (p=0,004). Η εμφάνιση κρουσμάτων σε ανεμβολίαστα άτομα πιθανόν υποδηλώνει κυκλοφορία στελεχών του κλώνου στην κοινότητα παρά τον εμβολιασμό. Η επίδραση του εμβολίου αυτού στον αποικισμό του ρινοφάρυγγα και τη μικροβιοφορία θα πρέπει να μελετηθεί περισσότερο.

Η εφαρμογή του εμβολιασμού μετά την εκδήλωση επιδημικών εξάρσεων στα Κολλέγια των Η.Π.Α. που προαναφέρθηκαν επίσης ακολουθήθηκε από διακοπή της εμφάνισης άλλων κρουσμάτων. Στην επιδημική έξαρση του Princeton νόσησε ένας φοιτητής που ήταν επισκέπτης από άλλο Πανεπιστήμιο και δεν είχε εμβολιασθεί. Και η περίπτωση αυτή πιθανώς υποδηλώνει ότι η μικροβιοφορία δεν είχε ελεγχθεί στα εμβολιασμένα άτομα.

Μελέτη ανοσογονικότητας που διεξήχθη κατά τη διάρκεια της επιδημικής έξαρσης στο Princeton έδειξε ότι τα εμβολιασμένα άτομα σε ποσοστό περίπου 34% δεν είχαν αναπτύξει βακτηριοκτόνο τίτλο αντισωμάτων κατά του στελέχους της επιδημίας. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός, ότι σύμφωνα με το σύστημα MATS, είχε προβλεφθεί ότι το στέλεχος της επιδημίας παρουσίαζε αντιγονική ομοιότητα με το στελέχη από τα οποία προέρχονταν τα αντιγόνα του εμβολίου. Ενδιαφέρον είναι ότι η πλειονότητα των εμβολιασμένων που δεν ανέπτυξαν βακτηριοκτόνο τίτλο κατά του στελέχους της επιδημίας ανέπτυξαν ικανοποιητικό τίτλο κατά των ενδεικτικών στελεχών. Άλλοι ερευνητές σχολίασαν για το εύρημα αυτό ότι η παρουσία βακτηριοκτόνων τίτλων στον ορό επιβεβαιώνει την ύπαρξη προστασίας, όμως η απουσία τους δεν σημαίνει την έλλειψή της διότι η μέθοδος υπο-εκτιμά την ύπαρξη ανοσίας.

Η επίδραση του εμβολιασμού στον αποικισμό του ρινοφάρυγγα

Όπως αναφέρθηκε και στα προηγούμενα, αν και η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος είναι συχνότερη στα βρέφη και τα μικρά παιδιά, η μικροβιοφορία στο ρινοφάρυγγα είναι συχνότερη στους εφήβους. Προκειμένου να έχει τη μέγιστη απόδοση ένα εμβολιαστικό πρόγραμμα κατά της νόσου, απαραίτητο είναι το εμβόλιο που θα χρησιμοποιηθεί να προστατεύει όχι μόνο από αυτήν αλλά και από τον αποικισμό του ρινοφάρυγγα. Η μείωση της συχνότητας αποικισμού μεταξύ των εμβολιασμένων έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη συλλογικής ανοσίας ή ανοσίας της κοινότητας διότι έτσι διακόπτεται η μετάδοση του μικροοργανισμού. Σ’ αυτό ακριβώς οφείλεται η μεγάλη επιτυχία του μονοδύναμου συζευγμένου εμβολίου κατά του μηνιγγιτιδοκόκκου C.

Σε πρόσφατη τυχαιοποιημένη μελέτη που διεξήχθη μεταξύ περίπου 3.000 φοιτητών Πανεπιστημίου ηλικίας 18-24 ετών στο Ην. Βασίλειο διαπιστώθηκε ότι 3 μήνες μετά την χορήγηση της 2ης δόσης του 4CMenB μειώθηκε η μικροβιοφορία οποιουδήποτε στελέχους μηνιγγιτιδιδοκόκκου και των στελεχών BCYW αθροιστικά. Hδιαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική για το στέλεχος Β. Ο εμβολιασμός με τετραδύναμο εμβόλιο MenACYW-CRM είχε επίσης ως αποτέλεσμα μείωση της μικροβιοφορίας της οροομάδας Y ή των οροομάδων CYW αθροιστικά.

Τα Η επίδραση του εμβολιασμού στην μικροβιοφορία και ως εκ τούτου στην ανάπτυξη συλλογικής ανοσία μένει να δειχθεί στο μέλλον.

5.ΠΡΩΤΕΪΝΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΟΚΟΚΚΟΥ ΟΡΟΟΜΑΔΑΣ Β ΜΟΝΟΣΥΣΤΑΤΙΚΟ, ΔΙΔΥΝΑΜΟ (FHBP) (TRUMENBA, PFIZER)

Το εμβόλιο αυτό περιέχει την πρωτεΐνη ανασυνδυασμένη (recombinant) πρωτεΐνη LP2086. Η πρωτεΐνη αυτή είναι μια επιφανειακή λιποπρωτεΐνη που δεσμεύει τον παράγοντα Η του συμπληρώματος (factorHbindingprotein, fHbp). Υπάρχουν πολλοί τύποι της πρωτεΐνης αυτής οι οποίοι κατατάσσονται σε δύο υπο-οικογένειες Α και Β. Η αλληλουχία αμινοξέων μεταξύ των διαφόρων τύπων fHbp συμπίπτει κατά ποσοστό >83% μέσα στην κάθε υπο-οικογένεια αλλά κατά ποσοστό μόνο 60-75% μεταξύ των υπο-οικογενειών Α και Β. Το εμβόλιο αυτό περιέχει ένα τύπο πρωτεΐνης fHbpαπό κάθε υπο-οικογένεια. Μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί μελέτες που έχουν δείξει ότι το εμβόλιο είναι ασφαλές και προκαλεί την παραγωγή βακτηριοκτόνων αντισωμάτων. Επίσης, έχει χορηγηθεί με επιτυχία για την αντιμετώπισηεπιδημικών εξάρσεων σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α.. Το εμβόλιο έχει εγκριθεί στην χώρα αυτή για χορήγηση σε άτομα άνω των 10 ετών με ενδείξεις όπως και το Bexsero (βλ προηγούμενα)και πρόσφατα (2016) έλαβε έγκριση και στην Ευρώπη από τον ΕΜΑ.

6.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1.Η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος στην χώρα μας έχει χαμηλή ετήσια επίπτωση και βαίνει συνεχώς μειούμενη τα τελευταία χρόνια για λόγους που δεν είναι γνωστοί. Η οροομάδα Β είναι το κύριο αίτιο στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

2.Σήμερα υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο (Bexsero, GSK) στην χώρα μας για την προστασία από τη μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο ομάδας Β.

3.Το εμβόλιο είναι ανοσογόνο και ασφαλές. Μέχρι σήμερα έχει χορηγηθεί μεγάλος αριθμός δόσεων και δεν έχουν παρατηρηθεί σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες. Όταν συγχορηγείται με άλλα εμβόλια στα βρέφη προκαλεί συχνά πυρετό και για το λόγο αυτό συστήνεται η χορήγηση παρακεταμόλης κατά τον εμβολιασμό και έως δύο ακόμη δόσεις ανά 4-6 ώρες.

4.Η εφαρμογή καθολικού εμβολιασμού στα βρέφη στο Ην. Βασίλειο έδειξε ότι το εμβόλιο παρέχει σημαντική προστασία από τη μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο τύπου Β. Η χρήση του σε περιοχή του Καναδά με ιδιαίτερα αυξημένη επίπτωση μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου επίσης έδειξε ότι το εμβόλιο παρέχει προστασία. Θετική ήταν η εμπειρία και από την χρήση του εμβολίου σε επιδημικές εξάρσεις σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α.

5.Η επίδραση του εμβολιασμού στη μικροβιοφορία του ρινοφάρυγγα είναι σημαντική για την ανάπτυξη συλλογικής ανοσίας στην κοινότητα και θα προσδιορίσει το μέγεθος της επιτυχίας του εμβολιασμού. Η επίδραση του εμβολίου στη μικροβιοφορία χρειάζεται να μελετηθεί περισσότερο.

Η διάρκεια της προστασίας την οποία παρέχει ο εμβολιασμός και η ανάγκη αναμνηστικών δόσεων επίσης χρειάζεται να μελετηθεί.