Τμήμα Μετάβασης – Transition

Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) Β΄ Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού» σε συνεργασία με την Θεραπευτική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα»

Είναι γνωστό βιβλιογραφικά ότι οι μετέφηβοι και νεαροί ενήλικες αντιμετωπίζουν αρκετές ακόμη προκλήσεις, όπως η διαχείριση του χρόνου ελλείψει του δομημένου περιβάλλοντος και του προγράμματος που παρείχε το σχολείο, ο φόβος της αποτυχίας, ο αποχωρισμός από την οικογένεια, η απώλεια φιλικών προσώπων και συντρόφων, καθώς και οικονομικές δυσκολίες ή προβλήματα διαβίωσης σε μία νέα πόλη.

OArnett, το 2000, χρησιμοποίησε ένα νέο όρο για να εκφράσει το τέλος της εφηβείας ή την αρχή της ενηλικίωσης : τον όρο «αναδυόμενη ενηλικίωση» (emergingadulthood). Είναι η περίοδος μεταξύ 18-26 ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας προσφέρονται οι πολυπόθητες ελευθερίες και η ανεξαρτησία, χωρίς να συνεπάγονται τις ευθύνες της πλήρους ενηλικίωσης. Ωστόσο, ιδιαίτερα για τους νέους των Δυτικών κοινωνιών, αποτελεί περίοδο που χαρακτηρίζεται από αναπτυξιακές προκλήσεις (κατάκτηση ταυτότητας, αυτοεκτίμησης, λειτουργικών σχέσεων, ρεαλιστικών στόχων κ.α.).

Ας σημειωθεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να αναπτύσσεται έως την πρώτη ενήλικο ζωή (24-25 έτη), όπου και ολοκληρώνεται το κέντρο κριτικής σκέψης και λογικής – ο προμετωπιαίος φλοιός. Συνεπώς, αν και στις περισσότερες κοινωνίες ενήλικες θεωρούνται τα άτομα που νομικά έχουν τις ευθύνες ενήλικα (> 18 ετών), η πλήρης ενηλικίωση ξεκινά αναπτυξιακά μετά τα 21 έτη. Επιπλέον, στις κοινωνίες σε κρίση οι νεαροί ενήλικες δυσκολεύονται ιδιαίτερα να υιοθετήσουν αξίες, να αποκτήσουν στόχους και να αποχωριστούν την οικογενειακή εστία. Η χώρα μας έχει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό «παγιδευμένων» νεαρών ατόμων, από τα πρώτα στην Ευρώπη, οι οποίοι ονομάζονται NEETS(notinEducation, EmploymentorTraining) και παρουσιάζουν συμπτώματα σοβαρής ψυχοκοινωνικής δυσλειτουργίας (διαδικτυακή εξάρτηση, έντονο καταθλιπτικό συναίσθημα και απομόνωση, κοινωνική φοβία κ.α.).

Κατά την περίοδο αυτή χαρακτηριστική είναι και η αστάθεια, η οποία προέρχεται από τις συνεχείς αναζητήσεις και τον πειραματισμό των νέων σε προσωπική και επαγγελματική ζωή, καθώς και από τη σύγκρουση που δημιουργείται μεταξύ του μέχρι τώρα πλάνου ζωής τους και της πραγματικότητας. Η εστίαση στον εαυτό είναι ίσως αυτή την περίοδο πιο έντονη από οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ζωής και έχει ως στόχο την απόκτηση προσωπικής επάρκειας (Arnett, 2004, όπ. αναφ. στο Λέκκα, 2010). Τέλος, κατά την «αναδυόμενη ενηλικίωση» υπάρχει πληθώρα εναλλακτικών επιλογών και πιθανοτήτων, καθώς πρόκειται για μία ηλικία που χαρακτηρίζεται από υψηλές προσδοκίες, αλλά και από ματαιώσεις.

Η ομάδα των χρονίως πασχόντων έχει απασχολήσει τους θεράποντες σχετικά με τους τρόπους επιτυχούς μετάβασης σε πλαίσια ενηλίκων. Ιδιαίτερα έχει ασχοληθεί ομάδα Ελβετών ερευνητών (JCSurisetal), αναδεικνύοντας τις ιδιαίτερες δυσκολίες όπως η ισχυρή και αμφίδρομη σχέση με την παιδιατρική ομάδα, η έλλειψη ενθάρρυνσης από τους γονείς, η δυσκολία προσέγγισης από την πλευρά των υπηρεσιών ενηλίκων, η συναισθηματική δυσκολία και η ανησυχία των ασθενών. Η ηλικία που προτείνεται βιβλιογραφικά είναι η χρονολογική των 17-18 ετών, ενώ εξατομικεύεται αυστηρά και λαμβάνονται πάντα υπόψη το αναπτυξιακό υπόβαθρο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, το νόσημα, το περιβάλλον κλπ.  Η μετάβαση λειτουργεί τελικά και πάντοτε προς όφελος των παιδιών και τα βοηθά να ολοκληρωθούν ως οντότητες και να προχωρήσουν στη ζωή τους γενικότερα. Όλα τα πλαίσια υπηρεσιών εφήβων είναι σημαντικό να αναπτύξουν υπηρεσίες μετάβασης.

Στόχοι του περιγραφόμενου Τμήματος Μετάβασης είναι :

1.Η παροχή υπηρεσιών στην πληθυσμιακή ομάδα των NEETsκαι η ενθάρρυνσή τους στη λύση προσωπικών, επαγγελματικών και κοινωνικών αδιεξόδων

2.Η ολιστική προσέγγιση της υγείας του πληθυσμού των φοιτητών και η πρόληψη

3.Η ομαλή & σταδιακή μετάβαση εφήβων με χρόνια νοσήματα από τις παιδιατρικές υπηρεσίες σε Τμήματα Ενηλίκων

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

1.Zarrett, N., 2006. The Passage to Adulthood: Challenges of Late Adolescence. Eccles, J. Special Issue: Preparing Youth for the Crossing: From adolescence to Early Adulthood. Volume 2006, Issue 111

2.Arnett J. J., 2000. Emerging Adulthood: A Theory of Development from the Late Teens Through the Twenties. American Psychologist.

3.Alan Reifman and Malinda J. Colwell, Jeffrey Jensen Arnett. 2007. Emerging Adulthood:Theory, Assessment and Application. J of Youth Development. Volume 2, Number 1.

4.Lane, J. (2014). Counseling Emerging Adults in Transition: Practical Applications of Attachment and Social Support Research. The Professional Counselor. Volume 5, Issue 1, Pages 30–42.

5.Kennedy, F. Sloman, J. A. Douglass and S. M. Sawyer. 2007. Young people with chronic illness: the approach to transition, Internal Medicine Journal 37 , 555–560.

6.Bhawra J, et al. BMJ Open 2016. Primary care interventions to improve transition of youth with chronic health conditions from paediatric to adult healthcare: a systematic review.

7.Powell, A. 2018. Neet: Young People not in Education, Employment or Training. Briefing Paper. House of Commons Liabrary.

8.Παπαδάκης, Ν.2016. Νέα Γενιά Neets στην Ελλάδα της Κρίσης. Οι Επείγουσες Διαστάσεις του προβλήματος: Έρευνα και ολοκληρωμένη Παρέμβαση. Πρακτικά συνεδρίου

9.Δαλιανά Νίκη, 2015. Οι Δυσκολίες Προσαρμογής των Φοιτητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μέσα από τη Διαδικτυακή Υπηρεσία Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης “Από φοιτητές για Φοιτητές” του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής Αθηνών. Διπλωματική Εργασία.

10.Rutishauser C, Akré C, SurìsJC Transition from pediatric to adult health care: expectation of adolescents with chronic disorders and their parents. Eur J Pediatr.2011 Jul;170(7):865-71

11.Suris JC, Larbre JP, Hofer M, Hauschild M, Barrense-DiasY, BerchtoldA, Akre C. Τransition from pediatric to adult care. Child Care Health Dev.2017 Jan;43(1):152-155

12.Fair C, Cuttance J, Sharma N, Maslow G, Wiener L, Betz C, PorterJ, McLaughlin S, Gilleland-Marchak J, Renwick A, Naranjo D, JanS, JavalkarK, Ferris M; International and Interdisciplinary Identification of Health Care Transition Outcomes.Transition Research Consortium.JAMA Pediatr.2016 Mar;170(3):205-1

ΤΜΗΜΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ – TRANSITION

ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ :

1.Παιδιατρική-Εφηβική Ιατρική :

Μαρίζα Τσολιά,

Καθηγήτρια-Διευθύντρια Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ,

Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού»

Άρτεμις Τσίτσικα

Επικ. Καθηγήτρια-Επιστ. Υπεύθυνος Μονάδας Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.)

Β΄ Παιδιατρική Κλινική ΕΚΠΑ,

Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού»

2.Παθολογία

Μελέτιος Αθανάσιος Δημόπουλος

Πρύτανης - Καθηγητής ΕΚΠΑ

Διευθυντής Θεραπευτικής Κλινικής ΓΝΑ «Αλεξάνδρα»

Θεοδώρα Ψαλτοπούλου

Παθολόγος

Αναπλ. Καθηγήτρια Επιδημιολογίας & Προληπτικής Ιατρικής ΕΚΠΑ

ΕΙΔΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ:

1.ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑΣ

Ευθύμιος Δεληγεώρογλου

Καθηγητής Μαιευτικής - Γυναικολογίας Ιατρικής Σχολής Αθηνών

Διευθυντής Β’ Μαιευτικής & Γυναικολογικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Αρεταίειο Νοσοκομείο

Φωτεινή Ανυφαντάκη

Ειδικ. Γυναικολογίας, MSc-Υποψήφια Διδάκτωρ ΕΚΠΑ

2.ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

Αλέξανδρος Στρατηγός, Καθηγητής Δερματολογίας ΕΚΠΑ, Νοσοκομείο «Α. Συγγρός»

Κατερίνα Τσιλίκα, Δερματολόγος

3.ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ 

Γεώργιος Δεδούσης, 

Καθηγητής Διατροφολογίας-Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Μαρία Σκούρα

Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

4.ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΑΣ

Ελπίδα Βλαχοπαπαδοπούλου

Παιδίατρος - Ενδοκρινολόγος

Διευθύντρια Τμήματος Αύξησης & Ανάπτυξης

Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού»

Στέφανος Μιχαλάκος

Παιδίατρος - Ενδοκρινολόγος

Διευθυντής Ενδοκρινολογικού Τμήματος

Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού»

Γεώργιος Μαστοράκος

Καθηγητής Ενδοκρινολογίας Παν/μίου Αθηνών

Διευθυντής Μονάδας Ενδοκρινολογίας, Σακχαρώδη Διαβήτη και Μεταβολισμού

Β΄ Μαιευτική – Γυναικολογική Κλινική ΕΚΠΑ

ΓΝΑ «Αρεταίειο»

Γιούλη Παπαργύρη

Ενδοκρινολόγος- Επιστ. Συνεργάτις

Μονάδας Ενδοκρινολογίας, Σακχαρώδη Διαβήτη και Μεταβολισμού

Β΄ Μαιευτική – Γυναικολογική Κλινική ΕΚΠΑ

ΓΝΑ «Αρεταίειο»

5.ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Νίκη Δαλιανά Σύμβουλος Σταδιοδρομίας MSc

6.ΡΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

Όλγα Βουγιούκα, Παιδίατρος-Ρευματολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ

Β΄ Παιδιατρική Κλινική ΕΚΠΑ, Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού»

Δέσποινα Μαρίτση, Παιδίατρος-Ρευματολόγος, Ακαδημαϊκή Υπότροφος ΕΚΠΑ

Β΄ Παιδιατρική Κλινική ΕΚΠΑ, Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού»

Μαρία Τεκτονίδου, Αναπλ. Καθηγήτρια Ρευματολογίας, Α΄Παθολογική Κλινική ΕΚΠΑ, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό»

Πέτρος Σφηκάκης, Πρόεδρος Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ,Καθηγητής Παθολογίας & Διευθυντής Α΄Παθολογικής Κλινικής ΕΚΠΑ, Γ.Ν.Α. «Λαϊκό»

7.ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ 

ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ-ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟΙ

Αθανάσιος Δουζένης, Καθηγητής Ψυχιατρικής, Διευθυντής Β΄ Ψυχιατρικής Κλινικής ΕΚΠΑ, Γ.Ν.Α. «Αττικό»

Λίλλιαν Μαρκάκη

Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια

Δ.Σ. Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (ΕΨΕ)

Εμμανουήλ Τσαλαμανιός

Παιδοψυχίατρος , Υπ. Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ

Διευθυντής Ε.Σ.Υ Ψυχιατρική Κλινική Παιδιών-Εφήβων Γ.Ν. «Ασκληπιείο» Βούλα

Χρήστος Τσόπελας

Ψυχίατρος- Διευθυντής Ε.Σ.Υ Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής

Δ.Σ. Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (ΕΨΕ)

8.ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ-ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ 

Βασιλική Μητρούσια, Κλινική Ψυχολόγος

Σίσσυ Νικολάου, Ψυχολόγος – Θεραπεύτρια Παιδιού και Οικογένειας

Σοφοκλής Χάνος, Ψυχολόγος

9.ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ - ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ 

Ζωή Μερτσιωτάκη, Οικογενειακή Σύμβουλος

Κατερίνα Σελινοπούλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Αναστασία Φρόντζου, Σύμβουλος Σχέσεων, Παιδιού και Οικογένειας

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

*οργανώνονται και θα λειτουργήσουν σύντομα το αλλεργιολογικό-πνευμονολογικό και το καρδιαγγειακό/άθλησης